Dopisy bez podpisu
změněným rukopisem
slovíčka plná hnisu
vykřičník za dopisem
Výstřely těžkou zbraní
výstřely ze zálohy
já nemohu se bránit
rozstříleli mi nohy
Někdo mi v noci vlezl do zahrady
polámal angreštové keře
a já jsem čekal svoje kamarády
a nechal otevřené všecky dveře
V blátivých bagančatech
někdo mi v duši šlape
a blíny jedovaté
zasadil pod okapem
Znát aspoň křestní jména
anebo souřadnice
ach zlobo bezejmená
ty bolíš o to více
A já jsem z oken sundal žaluzie
a chodím zimou deštěm prostovlasý
dokud mě nějaký blesk nezabije
či dokud za blázna mě neprohlásí
Nestůjte ke mně zády
já chci vás vidět čelem
jak znám své kamarády
jak znám své kamarády
chci znát i nepřátele
LISTY BEZ PODPISU
Przekład: Lesyek Berger
Niepodpisane listy:
krój pisma – zniekształcony
sens – zawsze nienawistny
pół tekstu – podkreślone
Jak salwa z ostrej broni,
z ukrycia znów oddana.
Ja nie mam jak się bronić –
trafili mnie w kolana.
Krzewy agrestu miałem tuż przed domem,
w nocy zniszczyli mi je jacyś goście.
A ja czekałem właśnie na znajomych,
i zostawiłem wszystkie drzwi na oścież.
Ktoś mi po duszy depcze,
ma zabłocone buty
i zasiał mi we wnętrze
piołunu szczep zatruty.
Pozbawić prywatności,
poufne dane sprawdzić –
ech, bezimienna złości
ty bolisz jeszcze bardziej….
A ja żaluzje przecież zdjąłem w oknie,
bez czapki chodzę zimą jak i w deszczu,
póki mnie kiedyś jakiś grom nie kropnie
lub póki mnie wariatem nie obwieszczą
Nie stójcie tak plecami,
ja chcę was widzieć z przodu!
Tak jak się znam z kumplami,
tak jak się znam z kumplami,
chcę znać też swoich wrogów…
Niech każdy twarz pokaże
nie plecy, jak zazwyczaj.
Tak, jak znam kumpli twarze,
tak, jak znam kumpli twarze
chcę wrogów znać z oblicza…
Z Televizního recitálu Studio B natočeného v roce 1990 v Brně (režie: Rudolf Chudoba)
Zdroj: archiv Jaromíra Nohavici
© Jaromír Nohavica 2013