EMIL P.
Tłumaczenie: Joanna Leńczuk

Przystańcie ludzie
Usłyszcie mą opowieść
o tym jak czyjeś światło
ciemność zagarnęła sobie.
Nie będzie to pieśń skoczna.
Skoczne tempo zabiłoby smak.
Ale chciałem to opisać,
a teraz muszę to grać.
Choć będzie mi źle,
ciężko i źle.

Mój kumpel Emil P.
gdy miał zim trzydzieści dwie,
usłyszał na siebie wyrok,
że może zniknąć lada chwila.
Więc mu doktorzy zabrali krew –
jak się kradnie soki z drzew –
rzekli – nic w sumie tutaj po nas,
niech pana jutro weźmie żona.
I było to złe,
ciężkie i złe.

Pytałem go, jak to jest
wiedzieć, że krok od śmierci cię dzieli.
Mówił, że cały rok się gapił w strop
i widział anioła w bieli.
A ja piłem, ja tylko piłem.
Jak głupi chlałem, trwoniłem czas.
Połowę tego mogłem dać jemu,
a resztę dzielić między was.
I było to złe,
trudne i złe.

Mój kumpel Emil P.
mówił jedno w hotelu Kryształ –
kiwnij, że z tobą będzie okej,
a ja umiałem się już tylko chichrać.
I nie widziałem białego stropu
i anioła nad nami wszystkimi,
miałem milion durnych wyzwań,
w tym czasie Emil odszedł z ziemi.
Jakie to złe,
trudne i złe.

Wspomnij o nim, jeśli go znałeś,
a kto go nie znał wiedzcie, że żył.
Nie odszedł w żołnierskiej chwale
ale okrutnie silny był.
Taką pieśń spisał Jaromír N.
na pamiątkę kumpla Emila,
którego choroba przechytrzyła.
Jakie to złe,
trudne i złe.
Jakie to złe,
ciężkie i złe…