Všechny které jsem kdy líbal
mají už muže
a spoustu dětí
Někde stala se chyba
kdo za to může
že mám v koši smetí
Moniko už si tě nevzpomínám
Moniko došli jsme každý jinam
Moniko v sukýnkách nad kolena
Moniko znám tě jen podle jména
Moniko uhasl uhlík žáru
Moniko v pět večer v Minibaru
Kočár s růžovými pentlemi
projíždí městem
zase je zima
Pojď budem se živit písněmi
prodáme prsten
s bolestma svýma
Moniko už si tě nevzpomínám
Moniko došli jsme každý jinam
Moniko v sukýnkách nad kolena
Moniko znám tě jen podle jména
Moniko uhasl uhlík žáru
Moniko v pět večer v Minibaru
Před hlavní poštou křižují se všechny cesty
v trafice prodávají pohlednice
a každý v rámci svého srdce hledá kousek štěstí
pro sebe pro sebe nejvíce
Na prstech jedné ruky
spočítal bych závratě hlavy
jedna je tady
Říkáš že máš dva hezké kluky
oba jsou zdraví
jo bývali jsme mladí
Moniko už si tě nevzpomínám
Moniko došli jsme každý jinam
Moniko v sukýnkách nad kolena
Moniko znám tě jen podle jména
Moniko uhasl uhlík žáru
Moniko v pět večer v Minibaru
MONIKO
Tłumaczenie: Wiesław Marcysiak
Wszystkie was całowałem kiedyś
Każda ma męża
Gromadkę dzieci
Gdzieś błąd się wkradł chyba
Kto za to może
że mam w koszu śmieci
Moniko, już ciebie nie wspominam
Moniko, drogi rozeszły się nam
Moniko w tamtej minisukience
Moniko, znam imię twoje – nic więcej
Moniko, w piecu już się nie żarzy
Moniko o piątej w Minibarze
Powóz zdobny w różowe wstążki
miastem się toczy
za oknem znów zima
Chodź, zaśpiewam nowe piosnki
sprzedam pierścionek złoty
w nim ból się trzyma
Moniko, już ciebie nie wspominam
Moniko, drogi rozeszły się nam
Moniko w tamtej minisukience
Moniko, znam tylko imię – nic więcej
Moniko, w piecu już się nie żarzy
Moniko o piątej w Minibarze
Na pocztę prowadzą drogi wszystkie
W kiosku są kartki pocztowe
a w sercu znajdziesz szczęście czyste
drobinkę, lecz całkiem nowe
Na palcach jednej ręki
Wszystkie zliczę zawroty głowy
jeden jest taki
Mówisz, synów masz dwóch pięknych
obaj są zdrowi
tak, byliśmy kiedyś młodzi
Moniko, już
ciebie nie wspominam
Moniko, drogi rozeszły się nam
Moniko w tamtej minisukience
Moniko, znam tylko imię – nic więcej
Moniko, w piecu już się nie żarzy
Moniko o piątej w Minibarze
Z koncertu Jaromíra Nohavici v Telči – Koncert pro zamilované v zámecké zahradě v létě 2004.
Zdroj: archiv Jaromíra Nohavici
© Jaromír Nohavica 2013