MUZEUM
Przekład: Renata Putzlacher

W Muzeum śląskim w ekspozycji trzeciorzędu
jest biały krokodyl i niedźwiedź i lis
i kamienne trylobity
czas od czasu jakiś człowiek ciebie minie
i ty widzisz jak to życie płynie
a z nim wszystkie przemijają mity

Potem idziesz do parku i przez całą noc się tułasz po Opawie
i śnisz na jawie
o przyszłości w muzealnym raju
piąta trzydzieści znów trolejbus przerwie spleenek
siedem przystanków do Katarzynek
proszę wsiadać i drzwi się zamykają

Jeśli będziesz słuchać i nie za wiele się sprzeciwiać
to zaliczysz maturę wychowasz dzieci
i zarobisz kupę forsy
w nagrodę czeka ciebie kilka rundek na dużej karuzeli
i książka – potwierdzenie
że nie jesteś gorszy

A ty chciałbyś płynąć na grzbiecie krokodyla
po rzece Nil i wołać: Tutanchamon vivat vivat
w egipskim kraju
piąta trzydzieści znów trolejbus przerwie spleenek
siedem przystanków do Katarzynek
proszę wsiadać i drzwi się zamykają

Pionierską chustę zawiążesz sobie na szyi
we Valtickiej zamówisz rum
i zakąskę z kabanosa
na polanym stole na obrusie piszesz swą rymowaną Odyseę
póki ktoś nie wejdzie
i nie utrze ci nosa

Marsz do domu wcale nie ma domu
nie ma poza domem to są tylko słowa
które w różny sposób odmieniać się dają
piąta trzydzieści znów trolejbus przerwie spleenek
siedem przystanków do Katarzynek
proszę wsiadać i drzwi się zamykają

Może obok ciebie ktoś usiądzie
może człowiek który osobiście znał
Egipcjanina Sinuhe i jego brata
drewnianą nogą będzie stukał
w rytm metronomu
który tutaj tyka od początku świata

Nie byliśmy nie będziemy nie byliśmy
czym będziemy gdy tu nie będziemy
zwykłą mierzwą której w bród w bożej stajni mają
piąta trzydzieści znów trolejbus przerwie spleenek
siedem przystanków do Katarzynek
proszę wsiadać i drzwi się zamykają

Żona w domu płacze i dzieci w domu płaczą
wyje pies pod drzwiami
a państwo marzy o podatku dochodowym
a ty sobie kupujesz metr krawiecki
i odcinasz nożyczkami
wszystkie dni powszednie i masz tydzień z głowy

W niedzielę idziesz znowu do śląskiego Muzeum
rzucić okiem na witrynę
którą już dla ciebie sporządzają
piąta trzydzieści znów trolejbus przerwie spleenek
siedem przystanków do Katarzynek
proszę wsiadać i drzwi się zamykają

MUZEUM
Przekład: Antoni Muracki

A w Śląskim Muzeum, w dziale paleozoiku
biały krokodyl jest i niedźwiedź,
i lis, i skamieniałe trylobity
Sunie się tam wolno, za nogą noga kroczy,
byś mógł dostrzec, jak się życie toczy,
jak ten świat płynie i mija, kurzem wieków skryty.

Później idziesz parkiem
i całą noc się włóczysz po sennej Opawie,
i odurzony śnisz na jawie,
jak pięknie będzie w raju.
O piątej pięć autobus asfaltem tu przypłynie,
siedem przystanków do Katarzynek,
proszę wsiadać, drzwi zamykać, jedziemy dalej.

Gdy będziesz umiał słuchać i nie będziesz mówił „nie“,
pozdajesz swoje egzaminy, wychowasz dzieci
i zrobisz już pieniądze
W nagrodę się przejedziesz na wielkiej karuzeli,
bądź pewny, że ci wpiszą dedykację
w pięknej książce

A ty byś chciał płynąć na grzbiecie krokodyla
po rzece Nil i krzyczeć: Tutanchamon vivat, vivat,
po egipskim kraju.
O piątej pięć autobus asfaltem tu przypłynie
siedem przystanków do Katarzynek,
proszę wsiadać, drzwi zamykać, jedziemy dalej.

A ty pionierską chustę wiążesz ciasno wokół szyi
i w Wałtyckiej strzelasz sobie jedną setkę rumu
i serdelka w occie.
I na lepkim blacie, na obrusie
piszesz swoją rymowaną Odysseję,
zanim w stronę domu ktoś cię nie wypchnie łokciem.

Ale nie ma żadnej strony ani domu, ani poza domem,
nic już nie ma, to jedynie słowa,
które tańczą jak chce grajek.
O piątej pięć autobus asfaltem tu przypłynie
siedem przystanków do Katarzynek,
proszę wsiadać, drzwi zamykać, jedziemy dalej.

Może się do ciebie będzie chciał ktoś przysiąść
i może to będzie właśnie ktoś, kogo
Egipcjanin Sinuhe leczył osobiście
Drewnianą nogą będzie wystukiwał o podłogę
rytm jak w metronomie,
który tu od początku świata słyszeliście.

Nie było nas i nie będzie, nie było nas i nie będzie,
a czym będziemy – nim znikniemy
jak łajno zwiezione w bożą stajnię?
O piątej pięć autobus asfaltem tu przypłynie
siedem przystanków do Katarzynek,
proszę wsiadać, drzwi zamykać, jedziemy dalej.

Dzieci w domu płaczą i żona w domu płacze,
pies prosi się o spacer,
a kraj od wartości dodatkowej chce znów jakiejś kwoty
A ty krawiecką miarę kupisz,
by ją nożyczkami później skracać
o poniedziałki, wtorki, środy, czwartki, piątki i soboty.

A w niedzielę pójdziesz do Śląskiego Muzeum
spojrzeć na witrynę,
którą tam dla ciebie już mają.
O piątej pięć autobus asfaltem tu przypłynie,
siedem przystanków do Katarzynek,
proszę wsiadać, drzwi zamykać, jedziemy dalej.

Samostatný koncert v O2 areně v Praze 24. 10. 2013. Na akordeon doprovází Robert Kuśmierski.

Video: ETC Media
© Jaromír Nohavica 2014

Z televizního recitálu Svou káru si táhnem dál – záznam části koncertu Jaromíra Nohavici a Kapely z Lucerna Music Baru natočeného 18. 12. 1997.

Zdroj: archiv Jaromíra Nohavici z vysílání ČT © Jaromír Nohavica 2014